Την Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 1 η ώρα το μεσημέρι, θα γίνει στο Σκαλοχώρι η κηδεία του μπάρμπα-Γιάννη Καραγεωργίου, στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.
Τη Δευτέρα 9 Γενάρη 2023, τις πρωινές ώρες, έφυγε από τη ζωή ο μπάρμπα-Γιάννης Καραγεωργίου, έξι μόλις μέρες, πριν κλείσει τα 103 του χρόνια…
Έτσι απλά ο μπάρμπα-Γιάννης έβαλε τους τίτλους τέλους στην πολυκύμαντη ιστορία της ζωής του, μιας ζωής που σημαδεύτηκε ανεξίτηλα από την τραγωδία που έζησε, από πρώτο χέρι πριν 78 χρόνια, της μεγάλης σφαγής από τα SS, εκατοντάδων ομήρων-φυλακισμένων παλικαριών- που η πολύχρονη κράτησή τους τα είχε καταντήσει ανθρώπινα ράκη, ζωντανούς νεκρούς, όπως συχνά-πυκνά επαναλάμβανε.
Εκεί στις φυλακές Στάιν – στην πόλη Κρέμς της Αυστρίας- ο μπάρμπα Γιάννης οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα… κι όμως γλύτωσε, αφού κατάφερε να ξεγελάσει τους δήμιούς του!
Τότε στις 6 Απρίλη του ’45, στις 3 το μεσημέρι… Μια τιποτένια χρονική στιγμή μισό, ένα το πολύ δευτερόλεπτο στάθηκε ικανό να του δώσει άλλα 78 χρόνια ζωής … Μια τιποτένια στιγμή μισό, ένα το πολύ δευτερόλεπτο, τού έδωσε τη δυνατότητα να γυρίσει στους δικούς του στο Σκαλοχώρι… να παντρευτεί την Ελευθερία Κάλφα από την Άντισσα και μέχρι χθες να χαίρεται για τις δυο του κόρες, την Γεωργία και την Νίκη, τα εγγόνια του και τα δισέγγονά του, που όλοι μαζί ζουν στη μακρινή Αυστραλία. Μια κρίσιμη χρονική στιγμή, μισό, ένα το πολύ δευτερόλεπτο, που έδωσε τη δυνατότητα να ιστορεί με νηφάλιο νου την τραγική αυτή εμπειρία, που στο παραπέντε αντί για μια συγνώμη… σκορπίζουν τον όλεθρο απέναντι σε παλικάρια που η πολύχρονη κράτησή τους τα είχε καταντήσει ανθρώπινα ράκη των 40 κιλών… «ναι των 40 κιλών κι όχι οκάδων»… και να επαναλαμβάνει συχνά-πυκνά… «Άμα έχει το καντήλι σου λάδι…»
Τον μπάρμπα-Γιάννη τον γνώρισα-μόλις-πριν 9 χρόνια, είχα αρκετές συναντήσεις μαζί του και μου εκμυστηρεύθηκε πολλά: για τις δραματικές εμπειρίες από τον τρίχρονο εγκλεισμό του στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της χώρας μας και της ναζιστικής Ευρώπης κατά τη διάρκεια της Κατοχής και όχι μόνο… Πάντα με νηφάλιο νου, με σεμνότητα και ήθος άρθρωνε ένα λόγο απέριττο, που αντέγραφε την ίδια λιτή πορεία της ζωής του, χωρίς φιοριτούρες, περιγράφοντας τις συγκλονιστικές εμπειρίες που έζησε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Πότε αυτοσαρκαζόμενος «Κι όμως το σκέφτηκα κι ας με λένε Γιάννη…» μιλώντας για τη συγκλονιστική στιγμή της εκτέλεσης του και την απόφασή του να πέσει κάτω επίτηδες λίγο πριν τους πολυβολισμούς …
Πότε χλευάζοντας τις συνθήκες κράτησής τους «Έ… δεν καταλαβαίνεις; απ’ την καλοπέραση…» αναφερόμενος σε συγκρατούμενούς του που έχασαν τη ζωή τους από κακουχίες.
Πότε περιγράφοντας γλαφυρά τις πιο σκληρές της κράτησής του με τη φράση «Μίαν ωραίαν πρωίαν…»
Και πότε περιπαίζοντας τους δήμιούς του «αυτά κάναν οι μπουνταλάδες οι Γερμανοί…»
Αυτός ήταν ο μπάρμπα-Γιάννης Καραγεωργίου, από το Σκαλοχώρι, της Λεσβίας και του Γεωργίου, βεβαίως-βεβαίως, που στα 1912 γύρισε από την Αμερική να πολεμήσει στο Τυραννίδι για την απελευθέρωσή μας… και τα μόνα καλούδια που έφερε μαζί του από την ξενιτιά ήταν ένα ρολόι και ένα πιστόλι «Μαραμπέλ» που το κατάσχεσαν οι χωροφύλακες από τον αδελφό του τον Λάμπρο την περίοδο του εμφυλίου…
Αυτό ήταν το αγροτόπαιδο που κατάφερε να ξεγελάσει πριν 78 χρόνια του «Χάροντα τα κοπέλια» με το σήμα των SS στο πέτο και να επιστρέψει στο αγαπημένο του Σκαλοχώρι, για να δουλέψει ως ξωμάχος τη γη που αγάπησε και μαζί της μόχθησε από 10 χρονών. Την εγκατέλειψε για δεύτερη φορά και έφυγε μετανάστης στην Αυστραλία μα γύρισε πίσω μετά από 5 χρόνια, «Ε΄ τόσα άντεξα…» μονολογούσε, όταν πάλι εδώ στη γενέθλια γη επέστρεψε, στα 1971, στο Σκαλοχώρι του… και πάλι στη γενέθλια του γη επιστρέφει… τούτη τη φορά για πάντα!