Στο ιστορικό Λωβοκομείο, το μακροβιότερο , “καθαρότερο” και καλύτερα διοικούμενο νοσηλευτικό Ίδρυμα “της Ελλάδας με συνεχή παρουσία έξι αιώνων ταγμένο στην περίθαλψη των ασθενών με λέπρα από το 1378 έως το 1959 φιλοξενήθηκε το 3ο Φεστιβάλ Χίου την Τέταρτη 4 Σεπτεμβρίου .

Χρειάστηκε να περάσουν 13 χρόνια απραξίας από το 2011 όταν δόθηκε από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο και το Κεντρικό Συμβούλιο Νεοτέρων Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού, ο χαρακτηρισμός του ως διατηρητέου Μνημείου μέχρι ο Περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου Κωνσταντίνος Μουτζούρης δείχνοντας την ευαισθησία του και την ιδιαίτερη αγάπη του για την Χίο να υπογράψει το απόγευμα της 4ης Σεπτεμβρίου 2024 σε πανηγυρικό κλίμα παρουσία πλήθους Χιωτών τις προδιαγραφές για την προκήρυξη διεθνούς αρχιτεκτονικού διαγωνισμού για την ανάδειξη ανακατασκευή και αξιοποίηση του Λωβοκομείου δρομολογώντας ένα νέο ξεκίνημα για τον εμβληματικό και ιστορικό αυτόν χώρο.

Ο Περιφερειάρχης στην σύντομη ομιλία του αναφέρθηκε στα εμπόδια που ξεπεράστηκαν, χάρη στην πολιτική βούληση ώστε να φτάσουμε στην σημερινή ιστορική ημέρα της υπογραφής.

Στη συνέχεια , μίλησε ο ομότιμος καθηγητής Αρχιτεκτονικής ΕΜΠ Γ. Μωραίτης Ακολούθησαν ομιλίες του ιστορικού και φιλόλογου Μιχάλη Μόσχου ,του πρ. βουλευτή Χίου και ιατρού Ανδρέα Μιχαηλίδη, του συγγραφέα Γιάννη Μακριδάκη, και ένας εξαιρετικά ενδιαφέρων διάλογος ανάμεσα στην γνωστή για τα φιλελληνικά της αισθήματα συγγραφέα και μέλος της Επιτροπής Συνένωσης για τα Γλυπτά του Παρθενώνα Βικτόρια Χίσλοπ με τον αρχαιολόγο Θεόδωρο Παπακώστα που καθήλωσε το κοινό .Η συζήτηση στη συνέχεια επικεντρώθηκε στην ιστορία του Λωβοκομείου και στη σύγκριση του με τη Σπιναλόγκα στην Κρήτη , δίνοντας έμφαση στο πόσο πιο ελεύθερη ανθρώπινη και ανοιχτή στην κοινωνία ήταν η διαβίωση των ασθενών με τη νόσο του Χάνσεν στην Χίο.

Την συζήτηση συντόνισε η επικοινωνιολόγος Κατερίνα Γκαγκάκη.