Η θανάτωση του σκύλου στα Κεραμειά έχει διχάσει την τοπική κοινωνία καθώς ο αποτροπιασμός απέναντι σε μια τόσο σκληρή πράξη, συγκρούεται με τα “σύνδρομα” των μικρών κοινωνιών των γνωριμιών και της επικρατούσας άποψης, «να μη βρει τον μπελά του ο άνθρωπος …για έναν σκύλο». Από την άλλη μεριά όμως μοιάζει με τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της ανοχής, σε μια κοινωνία όπου – όπως λένε τώρα  οι ίδιοι οι κάτοικοι – συχνά συμβαίνουν θανατώσεις ζώων με φόλες. Τα παιδιά του χωριού, οι μικροί μαθητές, που έγιναν μάρτυρες του πυροβολισμού του φίλου τους «Μπίνγκο»,  έκαναν αυτό η αθώα παιδική ψυχή τους, τους υπέβαλλε -ως  πρώτη αντίδραση- να μιλήσουν για αυτό.

Όταν η υπόθεση έφθασε στις Αρχές, πήρε και άλλη διάσταση. Όλοι στο χωριό τώρα μιλούν για προσπάθεια συγκάλυψης. Δεν φταίνε όμως τα παιδιά για αυτό. Σε καμιά περίπτωση.   Και έρχεται η σημερινή ανακοίνωση της “Κιβωτού” η οποία θέλοντας να καταγγείλει προσπάθεια συγκάλυψης -στην οποία πάντως εν αναφέρεται ξεκάθαρα-  δείχνει από το ύφος της, να  στρέφεται κατά των παιδιών, γιατί άλλαξαν τις αρχικές θέσεις τους και  αναφέρει  ότι «είτε τα παιδιά είναι μυθομανείς, είτε τα εκπαιδεύουν οι γονείς τους να λένε ψέματα». Τα παιδιά όμως δεν φταίνε ποτέ και σε τίποτα!   Δεν θα σηκώσουν τα παιδιά την ευθύνης μιας κοινωνίας, που φοβάται.

Το ποια έκβαση θα έχει αυτή η υπόθεση, θα κριθεί από τα αντανακλαστικά αυτής της μικρής κοινωνίας, αλλά και από την συνειδητοποίηση της ευθύνης για τα μαθήματα που δίνουν οι μεγάλοι  στα παιδιά, μέσα από τέτοια γεγονότα.